کتابی برای نخواندن

کتاب، خواندن را تداعی می‌کند و خواندن، ادراک و سپس فهم را. اما آیا واقعا چنین است؟! اگر بپذیریم که زبان استعاری است و در عین حال کارکرد آن دلالت است و نیز بپذیریم که تصویر نیز همچون نشانه‌های زبانی می‌تواند دلالت معنایی داشته باشد، آیا همه ما قادر به ادراک این امر و دریافت حدود معنا خواهیم بود!؟ این پرسش جدیدی نیست، اما همچنان پاسخ مشخصی برای آن نداریم. این در حالی است که مدام با کلام و نوشتار خود و دیگران مواجه می‌شویم و در هر شکل از ارتباط زبانی، می‌پنداریم که پیام گفتار یا نوشتار طرف مقابل را می‌فهمیم. حال آن که مدام با متون و کلام و تصاویر مخدوشی مواجهیم که دلالت و در نتیجه ادراک را مختل می‌کنند. در چنین شرایطی شاید پیشنهاد برخی اندیشمندان شاعر مسلک مفیدتر باشد که می‌گویند: «بیایید به جای اعتبار بخشیدن به هستی و بدگمانی به نیستی، عدم را اصل فرض کنیم زیرا که شاید هستی، مغاک بی‌انتهایی باشد.» ما موجودات آفریده در رنج و گرفتاری هستیم و از زندگی خوشبختی طلب می‌کنیم. همان زندگی که گویی داستانی است برای نخواندن که تنها آماتورها می‌فهمند.
مجموعه پیش رو شامل بخشی از رویکردهای متفاوت در ساخت یا دستکاری کتاب، به مثابه شی حاوی نوشتار و تولید شده برای خواندن و فهمیدن است. کتابی که حالا و اینجا نه تنها خوانده نمی‌شود، بلکه شاید آن‌گونه که باید دیده هم نمی‌شود. با وجود تفاوت موضوعات و مضامین اصلی و نیز تنوع برخورد هنرمندان با تولید کتاب هنرمند، شباهت‌های جالب توجهی در میان برخی آثار به چشم می‌خورد. این امر ناشی از اتخاذ رویکرد کار مبتنی بر نوشتار کتاب و نیز تولید کتاب نوشتاربنیان است.
زروان روح‌بخشان

لیست قیمت کتابی برای نخواندن.pdf