پیوسته گسستن

پیوسته گسستن

در مسیری مبهم بندهای زهدانِ مادر را می گسلیم و زاده میشویم .

در جایی که فاصله‌ای میانِ خواستن و شدن نیست، به وادی حیرت پا میگذاریم و این وانهادگی را چون هبوطی به دنیایی غریب،  پررنج و خصم آلود درمی‌یابیم.

ما وانهاده و تنهاییم، یگانه موجودی در جهان که عمری در پی یافتن چیز دیگری هستیم .

حسِ بدویِ ما مبدل به تنهایی و بعدتر به آگاهی تغییر می‌یابد.

 ما محکومیم که از وانهادگی خویش درگذریم و عطش صیرورت خود را سیراب کنیم، تا پیوندهای از دست‌رفته را با خویش دوباره برقرار سازیم.

دریافت کاتالوگ:

1401-04-پیوسته گسستن.pdf