درخت

درخت در اساطیر ایران باستان راوی امری مقدس بوده و تجلی حیات قلمداد شده است. با مفاهیمی چون زايش، مرگ، رستاخیز و زندگی جاودانه پیوندی تنگاتنگ داشته و صورت اسطوره ای آن از گذشته تا کنون به عنوان کهن الگو در ضمیر بشر جایگاهی خاص یافته است.  
   طبیعت و عناصرش همواره دغدغه ذهنی من برای خلق آثارم بوده اند و مجموعه حاضر، حاصل سال ها کار نظری و عملی بر درخت، اين استوارترين است. سرسختى و زنده بودن آن، اشکال گوناگون و مفاهیم نمادین اش، بیان انتزاعی متفاوتی از رنگ ها و فرم ها در ذهنم ایجاد کرده كه سراميك، خاک و رنگ ابزارهايى براى نمایان سازى آنها هستند. تک درختان آثارم تا مرز انتزاع پیش می روند اما هم چنان به طبيعت خود وفادار مانده، پای در خاک و سر بر آسمان، می بالند و آن دم که بمیرند، می آفرینند.
   درخت و انسان از ديد من، پيوندى اساطيرى دارند. امروزه ریشه های درختان از خون انسانهای بیشماری که هر روزه در جهان کشته می شوند، تغذیه می کنند. انسان ها دگر بار به زهدان عالم می پیوندند و از نو، اصل می شوند.
 هستی ما وابسته به وجود درختان است و اگر روزی نباشند،
به راستى اگر روزى نباشند، چه اتفاقی می افتد؟

سحر اسماعیل طهرانی