لوکرتیا در این خانه بوده است

سارا پویان‌فرد در «لوکرتیا در این خانه بوده است»، داستانی از روم باستان را از پرسپکتیو ایرانی بازگو کرده است. در نمایشگاه حاضر ما درون خانه‌ای که راوی خاطرات یا درد‌های فرهنگی فراملی (Transnational memories) است قرار می‌گیریم. 
برای اینکه ردپاهای تاریخی دو جغرافیا بر روی هم بیافتند، داستانی تاریخی از یک اقلیم  به سبک و پرسپکتیو گذشته‌ی اقلیمی دیگر ترجمه شده است و طی «تداخل جهان‌های نامتجانس»، «تخیلی دورگه» شکل گرفته است. 
در روایت این داستان ضمن حضورِ دو جغرافیا، گذشته و حال نیز به صورت هم‌زمان دیده می‌شوند.  نقش‌مایه‌های قلمکار، پرده‌های پرده‌خوانی و زیبایی‌شناسی چاپ سنگی قاجار همراه با مدیاهایی مانند چاپ سیلک بر روی پارچه و عکاسی (نگاتیو و چاپ کنتاکت) فضایی بینابینی و فراتاریخی ساخته‌اند. 
بازنمایی ژورنالیستی یک اتفاق ناگوار درون قالب‌های آراسته حتی تا اندازه‌ای یادآور شرایط معاصر انسان در شبکه‌های اجتماعی است. این هم‌زمانی، هم به قرابت و حضور فارغ از تاریخ و جغرافیای زنجیره مبهم تجاوز اشاره دارد و هم به عادی شدن آن. 
در و دیوار خانه، جایی که باید مأمن آرامش باشد نجواگر فاجعه‌ای تلخ است. فیگورهای لوکرتیا و سایر بازیگران این داستان به قدری تصنعی هستند که در حال اجرای تئاتری آئینی به نظر می‌رسند. روایتی که طی تکرار، دست به دست گشتن، دست‌کاری و تزئین به نقشی عادی و دم‌دستی بر همه جای خانه بدل شده و ما را احاطه کرده‌ است. 
رائیکا خورشیدیان، آبان 1400