حوالی من

هریک از دنیای خودشان حرف می‌زنند، دنیایی که گاه ملموس وگاه غیرقابل تصوراست.

اماباید دانست که آن‌‎چه متصورند وآن رابه هرشکلی، چه زبانِ رنگ و فرم و چه زبانِ سخن بیان می‌کنند تماما  از درون‌شان وروح‌شان برانگیخته!

درنمایشگاهِ پیش‌رو هر نفر دنیای خودراتعریف می‌کند. جهانی که بامصّورکردنش برای مخاطب،  ضمن رعایت اصول وجذابیت‌های بصری، به القاءِ حس درونی اثر هم تاکید شده است،  تاروندِ دیدن واحساس کردنِ اثر درمخاطب،  به درستی شکل بگیرد.

پوریا علیزاده پاییز97