باغی سراسر درخت

درخت برای انسان فقط عنصری از طبیعت نیست. در طول تاریخ، درخت همواره اهمیتی نمادین و جایگاهی اسطوره‌ای داشته است. 
تاریخ ادبیات و شعر سرشار از تمثیل و روایت با اشاره به درخت است. 
درخت حتی میوه‌اش هم نمادین و اسطوره‌ای است؛ میوه ممنوعه، نماد تمرد انسان و مواجهه‌اش با خودآگاهی است و البته دلیل اصلی رانده شدن بهشت و هبوط‌اش به این جهان است.
ترس از سقوط، ترسی کهن و فراگیر به قدمت تاریخ بشر است. برای التیام این ترس، «صعود» به آرزو و آرمانی ازلی و ابدی برای انسان تبدیل شده است.
و درخت که استوار است و همواره به رو به بالا و سرافرازی دارد، سمبل غلبه بر ترس نخستین و تجسم میل کهن‌الگوییِ انسان به صعود و بلند بالایی است. 
پس درخت هرچه رعناتر و برافراشته‌تر، مهم‌تر و نمادین‌تر.

آن سرو که گویند به بالای تو ماند
هرگز قدمی پیش تو رفتن نتواند