اسطوره و رنگ

انسان زمانی که سخن آغاز می‌کند، اسطوره از راه می‌رسد و آن راهی‌ست برای رسیدن به خانه‌ی امن ِ خوشبختی در بهشتی جاودانی.

در این دنیا همه چیز هست  و روزمرگی همه‌جا هست.اما پایان نزدیک است. پایانِ همه چیز و دیگر هیچ.

برای زنی(نقاش)که اسطوره‌هایش را گم کرده، آغاز اما جای دیگری است.در بی‌کرانگی نقطه‌ای میان ازل و ابد.

 یک زن(نقاش) هربار در آن‌جا زاده می شود و می‌زاید و لب به سخن گفتن می‌گشاید. گاه سرخ، گاه آبیِ آب، گاه سیاه و این یعنی رسیدن به بی‌مرگی و زن(نقاش) در خانه‌ی امن رنگین خود همیشه زنده است.